دلقک

وقتی با دل گرفته و خسته از روزگار میخندی و لودگی میکنی وقتی میخندونی فقط یه بینی قرمز و یه لباس مسخره از دلقک کم داری

دلقک

وقتی با دل گرفته و خسته از روزگار میخندی و لودگی میکنی وقتی میخندونی فقط یه بینی قرمز و یه لباس مسخره از دلقک کم داری

دیگه خیلی چیزا برام مهم نیست ، هرچند حسابی بهم میریزم اما دیگه اون ادم سابق نیستم ، نه اونقدر حوصله دارم ، نه اونقدر هیجان و ارزو
دیگه هیچی نیستم و برام مهم نیست که تو یا بقیه چی بگین ، فقط خستم ، از تو از خودم و این حس لعنتی که تو  وجودم خفم کرده و هنوزم نمیدونم از روی عادت یا از روی احتیاج خودشو اینطرف و اونطرف میزنه و مثل گذشته خودشو خوار و ذلیل میکنه ...
دیگه از اون ادم مغروری که برای خودش احترامی قائل بود خیلی فاصله گرفتم ، خیلی عوض شدم
جالبه که تو هم هنوز از روی عادت وقتی یه چیزی میگم میگی چشم و هنوزم مثل گذشته فقط میگی چشم...
امروز به خودم گفتم مردک عوضی نفهم ، به تو چه ، اخه به تو چه .....
دیگه هیچی نتونستم به خودم بگم ، از همه چیز خستم ، دلم فقط یه جای دور میخاد که هیچ کس را نشناسم ، خدا را شکر موبایلم هم قطع شد و اینبار تصمیم ندارم وصلش کنم....
خدا را شکر میکنم که تو این دنیای نکبت هیچی نیست که دلم بخواد براش به خودم تکونی بدم و همه چیزم مثل ادمهای جادو شده بی اراده و بی هدفه
دیگه نه عشقی نه امیدی و نه حتی ارزویی

با اینکه میدونم صبح به این زودی سر کار نیستی مثل هر روز صبح اولین کاری که میکنم اینه که به محض روشن کردن کامپیوترم کانکت بشم و منتظر پنجره offline یاهو بمنونم ، فکر کن الان چندین ساله که چراغ خاموش میام رو یاهو اما از وقتی رفتی همیشه چراغم روشنه ، نه بخاطر اینکه با رفتن تو احساس ازادی یا تنهایی کنم فقط بخاطر اینکه اگه اومدی بدونی هستم و هروقت مناسب بود باهات چت کنم
از بابت دیروز معذرت می خوام ، نمیدونم باید چه برداشتی از حرفات بکنم وقتی سعی میکنی برای ازدواج راهنماییم کنی یا در موردش حرف بزنی ، ولی من الان اصلا نمیخام بهش فکر کنم ، گذشته از قولی که به تو دادم فعلا اصلا امادگی فکر کردن بهش را ندارم ، تو این شرایط روحی نامساعد که حال و حوصله هیچ کس را ندارم و یه تلنگر میتونه تا مرز انفجار عصبیم کنه ازدواج احمقانه کاریه که میشه کرد ، من فعلا تو یه برزخی هستم که نمیدونم کجام و چی میخام و باید چیکار کنم
بهر حال دوست ندارم اگر قراره هر تصمیمی بگیری براش زمینه چینی کنی و منو اروم اروم اماده کنی چون اینطوری فقط بیشتر زجر کش میشم
مواظب خودت باش

ذوق کردنت را حتی وقتی ناراحتم حتی وقتی ازم دوری و ذوقت به نفعم نیست ، حتی اون موقعی که سعی میکنی خوشحالیت را مخفی کنی دوست دارم ، میشناستم تمام زیر و بم حرفات ، رفتارت و حتی چت کردنت را میشناسم
اینجا نوشتم که بگم نامردیه وقتی خوشحالی از من مخفیش میکنی ، نکنه فکر میکنی از خوشحالی تو ناراحت میشم ...
امروز کلی با نون2 حرف زدم ، نمیدونم چرا وقتی باهاش حرف میزنم یه دفعه اینقدر سر درد دل کردنم باز میشه ، فکر کنم امروز حسابی پوستش را کندم
بگذریم ، امیدوارم هر روزت بهتر از دیروز باشه ، ماشین هم مبارک باشه ، سعی کن باهاش حال کنی؛ اما از اینکه میخای اهنگ های خودمونو بزنی دلم گرفت ناراحت نشو و لازم نیست بعد زنگ بزنی معذرت خواهی کنی اما یه لحظه به خودم گفتم چقدر زود داری خاطراتمون را باهاش قسمت میکنی ، یاد جکس و خلوت دل و بقیه چیزا افتادم که میخواستم فقط مال خودمون باشه و به خودم خندیدم و نمیدونم چرا هنوز هم نمیفهمم ....

۱۳

امروز سیزده بدر بود ، یعنی هنوز هست من یکم زودتر برگشتم و هرچند که خیلی اش رشته دوست دارم اصلا حوصله اینکه بمونم و اش بخورم نداشتم ، صبح هم دیرتر بقیه رفتم ، الکی همه چیز را به خودت ربط نده نمیدونم چه مرگمه اصلا حال و حوصله هیچ چیز را ندارم
امسال سبزه گره نزدم ، مگه پارسال که گره زده بودم چی شد جز اینکه امسال همه چیز بد تر از پارسال شد . البته از این بدتر که نمیشه ولی دیگه نمیخام به زمین و زمون برای رسیدن به چیزی که لیاقتش را داشتم التماس کنم
بعضی وقتا از خودم میپرسم نکنه کاری بوده که میتونستم انجام بدم و ندادم ، نکنه تمام تلاشم را نکرده باشم ، اما به خودم میگم من همینقدر بلد بودم ، خیلی چیزا هم یاد گرفتم و کارایی کردم که هیچ وقت تو عمرم حاضر به انجام دادنشون نبودم ، حالا اینکه من ادم کوچیک و ضعیفی باشم دیگه تقصیر من نیست من اندازه ای که میتونستم تلاشم را کردم برای همین یکم حالم بهتر از چیزیه که انتظار داشتم
تقریبا از وقتی برای اخرین بار قبل از رفتنت باهات حرف زدم ، بجز یه کوچولو ارمنستان گریه نکردم و گریه ام هم نمیاد ، نمیدونم شاید هنوز تو شوک باشم ولی باید اعتراف کنم اینقدر که این روزای اخر زجر کشیدم حالا اذیت نمیشم
بالاخره اون چیزی که من ازش میترسیدم اتفاق افتاد و تو خواسته یا ناخواسته منو برای یه همیچین روزی اماده کرده بودی و حالا فقط یه گیجی نجات بخش به دادم رسیده و گذشت این روزهای سخت را اسون تر میکنه
دیروز رفتم خونت ، کامپیوتر بچه ها خراب شده بود و یه بهانه خوب به من داد که یه سر برم اونجا ، پایین هم هیچ کس نبود و با خیال راحت رفتم بالا ، بدون ترس از اون دو تا وروجک که همیشه ابرو حیثیت منو میبردن ، راستی اون کفش سیاهه که خودت برام خریده بودی را پوشیدم و نون2 هم کلی ازش تعریف کرد ، من با کلی کلاس و قیافه گرفتن گفتم که سلیقه عشقمه !!!
راستش وقتی رفتم خونه ودیدم اون دی وی دی ها که برات با زحمت رایت کرده بودم را نبردی خیلی خورد تو پرم ، اخه نمیدونی چقدر سخت بود دانلود کردن ، کپی کردن و بعد رایت کردنش ، پیش خودم فکر کرده بودم که میری اونجا حوصله ات سر میره ، اونجا میبینی و کمتر فکر میکنی اما ظاهرا خیلی بهشون نیازی نداشتی ، تازه یادمه یه بار به دوستت گفته بودی که فقط یادگاری های منو با خودت میبری اما هیچکدومشون را نبرده بود نه دلقک نه اون اهو چوبیه ، حتی اون عروسک سفیده که یکیشون را به من داده بودی را هم نبرده بودی ....
فقط خودت گفتی که خرسه را بردی ؟ بهر حال به خودم کلی دل داری دادم که هیچی نبردی و میخواستی بارت سبک باشه ....
بچه ها هنوز خیلی مواظب نظافت خونه بودن و جات خالی یه چای و قلیون با هم زدیم تو رگ و وقتی یه اشغال میافتاد رو زمین از ترسمون زود جمع میکردیم ...
دیگه اینکه این تاکسی تلفنی نزدیک خونتون هم موقع برگشتن کلی تحویلم گرفت ، از بس ازش تاکسی گرفتم دیگه داره باهام رفیق میشه اما خدا را شکر هنوز اسمم را یاد نگرفته....
خلاصه اینجوری دیگه امروز هم نحصی سیزده را در کردیم ، یکم دراز کشیدم و به این فکر میکردم اگه حالا تو کنارم بودی چیکار میکردیم ولی یه داد سر خودم زدم و سعی کردم بخوابم ولی خوابم نبرد ، یوسف هم خیلی باحال شده بود همش میومد تو بغلم و منم تصور میکردم که مسیحه و تو رفتی با بچه ها تاب بازی میکنی ....
بی خیال هنوز ادم نشدم و از این فکرای تخمی میکنم ، اخه عادت شده اما خیلی باهاشون مبارزه میکنم
الان تقریبا 14 روزه که همدیگه را ندیدیم یعنی نصف ماه گذشته ، نگرانتم خیلی مواظب خودت باش

حرفی نیست

حرفی برای گفتن نداردم اگه هم باشه حرف تازه ای نیست

دیروز سیزده بدر بود ، یه چیزای نوشته بودم که رفتم خونه میفرستم اما الان دیگه دارم خفه میشم ، این چهارمین پست امروزم تو دو تا وبلاگه ، نمیدونم چه مرگمه انگار یه حرفی میخام بزنم و نمیتونم ، عصبیم و خیلی کم طاقت ، از صبح همش ای دی یاهو را لایگن گذاشتم و چراغم را هم روشن گذاشتم ؛ اما دریغ از حتی یه سلام
تو این دنیای نکبت هیچ چیز کشنده تر از انتظار نیست مخصوصا وقتی منتظر چیزی باشی که میدونی اخرش چیزی نیست که تو دلت میخواد ...

اه لعنت به این زندگی خستم خستم

درد

حرف هایی هست که نه می شود فریاد زد

نه می شود به کسی گفت

نه می شود جایی نوشت

این معنی درد است

 

امروز دلم گرفته ، از صبح یه جور بدی هستم ، دل شوره هم که ولم نمیکنه ، از اونجایی که همیشه وقتی تو ناراحتی منم دل شوره میگرم و دپرس میشم نگرانیم بیشتر هم میشه ...
نمیدونم خدا کنه که این حس من از کار افتاده باشه و از این فاصله نتونه دلتنگی های تو را درک کنه و فقط دل خودم باشه که گرفته ، همینطوری برای تفریح یه فال ورق گرفتم که ببینم دلت گرفته یا نه و متاسفانه فال خیلی راحت در اومد خدا کنه همه اینا دروغ باشه
دیروز نتونستم نوشته ام را تمام کنم ، باز همون سرگیجه لعنتی و یه حس بی تابی جلوم را گرفت ، یه سرگیجه مثل همین سرگیجه ای که الان دارم ، نمیدونم دلیلش چیه ، نمیدونم بعد از نوشتن بود یا قلبش اما دیروز نشستم اول از همه اون فیلمی که روزای اخر تو خونتون گرفتیم را دیدم و بعدش تمام عکس ها و خاطره ها را از اول مرور کردم  ، فقط چند عکس اول را تونستم خوب ببینم اخه برای بقیه یه جوری نفسم تنگ شده بود و فقط برای اینکه بیشتر خودمو زجر بدم تا اخر عکس ها دیدم ، بعدشم سریع پا شدم از اتاق رفتم بیرون ....
همش از خودم میپرسم یعنی به من فکر میکنی یا نکنه تو هم مثل من گیج شدی ، من یه جور باحالی شدم ، باور کن حتی نمیتونم صورتت را تجسم کنم ، اصلا نمیتونم بهت فکر کنم ، هر چی سعی میکنم خاطره هامون را یادم بیارم نمیتونم ، حتی نمیتونم یادم بیارم که تو بغلت چه حسی داشتم ، وقتی بهت فکر میکنم یه صدای زنگ نمیدونم سوت یه صدای عجیب تو سرم میپیچه و سرگیجم بیشتر میشه بعد محکم سرم را تکون میدم تا از شر اون صدا راحت بشم ، مثل همین حالا ....
زیاد حواسم نیست و بازم هم چیزام را جا میزارم ، دیروز نزدیک بود از سرویس جا بمونم اخه کارتم را گم  کرده بودم ، برای همین سعی میکنم خیلی حواسم را جمع کنم و فعلا کارای حساس نکنم ، نمیدونم چرا اینطوری شدم ، از وقتی رفتی تقریبا اصلا گریه نکردم ، فقط نا خوداگاه خیره میشم ، و نمیدونم به چی فکر میکنم ، منتظرم اما نمیدونم منتظر چی ، نمیدونم شاید فکر کنی بی معرفتم و تو را یادم رفته ، شاید هم درست باشه ، اما من اصلا نمیدونم کجام چیکار میکنم ، فقط میدونم گیجم ، گیج گیج
زیاد نمیتونم بهت فکر کنم ، اصلا نمیتونم فکر کنم به هیچ چیز ، نمیدونم چرا اینجوری شدم و تا کی این حال ادامه پیدا میکنه ، اما حالا دلم شور میزنه و داره اعصابم را ریده مال میکنه
راستی یه جوش بزرگ زده بود رو صورتم از اونا که دوست داری بترکونی ، به قول خودت حسابی رسیده بود ، رفتم تو حمام و بهت گفتم بترکونش ، تو هم محکم ترکوندیش و کلی فشارش دادی انقدر که خون اومد بیرون حالا خیلی بهتر شده ، ولی خیلی درد گرفت و تو هم اصلا لوسم نکردی ، بی معرفت
دو روزه وقتی میام رو چت چراغم را روشن میزارم که اگه اومدی ببینی ، اما نیومدی ، تازه نون2 میگفت فعلا باهات چت نکنم چون ممکنه که ضایع بشه و منم گفتم چشم ، ولی دیروز برات کلی جک فرستادم ، که بخونی و بخندی عوضش تو هم قول بده اخمات را باز کنی و بزاری دندونات دنیا را ببینن
اره اینطوری شد دیگه ، خیلی حرف دارم برات بزنم ، اما نمیدونم چرا حس میکنم که باید جلوی خودمو بگیرم ، شاید  یه وبلاگ دیگه بزنم و اونجا بنویسم و دو ماه دیگه یعنی تقریبا اواخر اردیبهشت بهت نشون بدم ، البته بعد از اینکه تصمیم گرفتی ..
راستی فکر کنم ارمنستان انقدر دلم میخاست بنویسم که حد نداشت اما خوب لپ تاپ نبرده بود ولی خدا را شکر عقلم کار کرد و تبریز یه دفترچه یادداشت خریدم و فکر کنم دو  بار توش نوشتم ، اما بقیه روزا انقدر مشروب خورده بودم که یا خواب بودم یا اصلا نمیتونستم بنویسم ، حالا نمیدوم اون نوشته ها را بعدا چطوری بهت بدم بخونی شاید خود دفتر را دادم بهت شاید اسکن کردم ، شایدم نشستم همه را تایپ کردم و بزارم یه جا بخونی
بی خیال
یکم حالم بهتر شد فقط طر گیجه دارم که اونم الان خوب میشه یعنی میرم یکم قدم بزنم که بهتر بشه
مواظب خودت باش
راستی یادت نره من قول دادم دو ماه صبر کنم و تو هم قول دادی همه چیز را بنویسی ، وقتی میگم همه چیز یعنی همه چیز اگه اینکار را نکنی اون قول من به هیچ دردی نمیخوره امیدوارم منظورم را فهمیده باشی همه چیز را بنویس
بازم مواظب خودت باش و بای

روزها گذشته بود و روزهای زمستون به اخر رسیده بودن و انگار نوبت زمستون دلش بود ، تو اون روزا هرچقدر بیشتر به نوروز نزدیک میشده گیج تر ازقبل بود و مثل ادمی که جادو شده باشه سرگردون و وامونده به بازی زمونه نگاه میکرد و هیچ کاری از دستش بر نمی اومد ، شاید هم دیگه قدرتی براش نمونده بود که دست به زانو بزنه و تکونی به خودش بده ، شاید دست تقدیر بود که اینطور مثل یه بره رامش کرده بود ، تنها تلاشش این بود که بیشتر و بیشتر از اخرین ثانیه های اون زمستون قشنگ استفاده کنه ، هیچ شوقی برای بهار نداشت و حتی وقتی تو اغوش نگران عشقش غلت میزد انقدر گیج بود که شاید یادش میرفت کجاست و تا چند روز دیگه هیچ دست مهربونی نیست که تن خستش را تو بغل بگیره ، یه سرگیجه عجیب که هنوز هم همراهشه ، یه چیز کشنده که حتی نمیزاره فکر کنه ، نمیزاره تجسم کنه ...
اون روزای اخر همیشه اون سرگیجه باهاش بود و حتی وقتی گریه میکرد نمی دونست چرا و چطور ، اصلا تصور نمیکرد که یه روزی از هم جدا بشن ، شاید به دروغ اون همه فالی ورق و حافظ و .... دل خوش کرده بود ، شاید فکر نمیکرد دنیا اینقدر نامرد باشه .نمیدونم فقط میدونم اون روزا تصور رفتنش را  نمیکرد و فقط دستش را به پیشتونی میگرفت تا به اون سرگیچه کشنده غلبه کنه
با تمام اون حالات بد فقط میخاست بیشتر کنار هم باشن و به هر بهانه و دروغی که بود از هر فرصتی که پیش میومد استفاده میکرد و ازش جدا نمیشده ، چه برای خرید ، چه دکتر ، چه اضافه کاری ، خواب و .....
و اون شب اخر ، اون اخرین نگاه و اشک ، ساعت دو سر همون کوچه همیشگی ، نگاهی که هزار تا حرف داشت و رفت ....
در ماشین را که بست بغضش ترکید و راه افتاد و دور زد سر کوچه ایستاد و نگاهش کرد تا رفت و در را بست
روز عید بود و ساعت به 9:18 نزدیک میشد ، هیچ حسی برای سال تحویل و لباس پوشیدن و تمام این مسخره بازی ها نداشت ، یه دلتنگی عمیق و اون مغز لعنتی که به هیچ چیز نمیتونست فکر کنه ، چند دقیقه ای از سال تحویل گذشته بود که زنگ موبایلش ضربان قلبش را تا بالاترین حد بالا برد و ارزو میکرد که ای کاش تنها بود تا جوابش را بده و یه عالمه قربون صدقه اش بره ، که عید را بهش تبریک بگه و با هم ارزو کنن سال دیگه سر این سفره با هم نشتسه باشن اما نمیشد جواب بده
نفهمید چند دقیقه بعد سریع رفت تو اتاقش و بی خیال همه زنگ زد به همون شماره و خدا میدونه با چه سختی جلوی اشکش را گرفت

 

روزها گذشته بود و روزهای زمستون به اخر رسیده بودن و انگار نوبت زمستون دلش بود ، تو اون روزا هرچقدر بیشتر به نوروز نزدیک میشده گیج تر ازقبل بود و مثل ادمی که جادو شده باشه سرگردون و وامونده به بازی زمونه نگاه میکرد و هیچ کاری از دستش بر نمی اومد ، شاید هم دیگه قدرتی براش نمونده بود که دست به زانو بزنه و تکونی به خودش بده ، شاید دست تقدیر بود که اینطور مثل یه بره رامش کرده بود ، تنها تلاشش این بود که بیشتر و بیشتر از اخرین ثانیه های اون زمستون قشنگ استفاده کنه ، هیچ شوقی برای بهار نداشت و حتی وقتی تو اغوش نگران عشقش غلط میزد انقدر گیج بود که شاید یادش میرفت کجاست و تا چند روز دیگه هیچ دست مهربونی نیست که تن خستش را تو بغل بگیره ، یه سرگیجه عجیب که هنوز هم همراهشه ، یه چیز کشنده که حتی نمیزاره فکر کنه ، نمیزاره تجسم کنه ...
اون روزای اخر همیشه اون سرگیجه باهاش بود و حتی وقتی گریه میکرد نمی دونست چرا و چطور ، اصلا تصور نمیکرد که یه روزی از هم جدا بشن ، شاید به دروغ اون همه فالی ورق و حافظ و .... دل خوش کرده بود ، شاید فکر نمیکرد دنیا اینقدر نامرد باشه .نمیدونم فقط میدونم اون روزا تصور رفتنش را  نمیکرد و فقط دستش را به پیشتونی میگرفت تا به اون سرگیچه کشنده غلبه کنه
با تمام اون حالات بد فقط میخاست بیشتر کنار هم باشن و به هر بهانه و دروغی که بود از هر فرصتی که پیش میومد استفاده میکرد و ازش جدا نمیشده ، چه برای خرید ، چه دکتر ، چه اضافه کاری ، خواب و .....
و اون شب اخر ، اون اخرین نگاه و اشک ، ساعت دو سر همون کوچه همیشگی ، نگاهی که هزار تا حرف داشت و رفت ....
در ماشین را که بست بغضش ترکید و راه افتاد و دور زد سر کوچه ایستاد و نگاهش کرد تا رفت و در را بست
روز عید بود و ساعت به 9:18 نزدیک میشد ، هیچ حسی برای سال تحویل و لباس پوشیدن و تمام این مسخره بازی ها نداشت ، یه دلتنگی عمیق و اون مغز لعنتی که به هیچ چیز نمیتونست فکر کنه ، چند دقیقه ای از سال تحویل گذشته بود که زنگ موبایلش ضربان قلبش را تا بالاترین حد بالا برد و ارزو میکرد که ای کاش تنها بود تا جوابش را بده و یه عالمه قربون صدقه اش بره ، که عید را بهش تبریک بگه و با هم ارزو کنن سال دیگه سر این سفره با هم نشتسه باشن اما نمیشد جواب بده
نفهمید چند دقیقه بعد سریع رفت تو اتاقش و بی خیال همه زنگ زد به همون شماره و خدا میدونه با چه سختی جلوی اشکش را گرفت